Bazen..
Bazen uçurumun kenarında gibi hissederim.
O kadar güzel ki manzara, kendimi bırakasım gelir o güzelliğe.
Sonunun kötü olacağını bile bile belki de.
Bazen uçurumun kenarında gibi hissederim kendimi.
Bir adım daha atarsam dünya parçalanacakmış gibi.
Sanki yarınlar yok olacakmış gibi.
Sanki hiç var olmayacak gibi.
Sanki…
Sanki o güzellikle bir olacakmışım gibi..
Bazen..
Uçurum kenarında gibi hissederim.
Hayatımın sonuna gelmiş gibi daha başındayken..
Bazen…
Bazen doğmuyor güneş..
Bekliyorum sabırsızca pencerede.
Bekliyorum ama olmuyor, doğmuyor güneş.
Bazen…
Yazıyorum kendime, kendine gel diye.
Olamazsın sen bu güzellikle,
Olamazsın istesen bile.
Bilse de tüm benliğim, kabullense de…
Ve Bazen uçurumun kenarında dururum..
Korkularımla yüzleşmek pahasına dururum.
Sırf, yanılmış olma ihtimalim var diye,
Dururum o uçurumun kenarında sessizce.
