Hayallere Aşık Olmak
“Rüya gibi” dediğimi hatırlıyorum, Tüm yaşadıklarımız o kadar güzeldi ki, o kadar inanılmazdı ki hayatımda belki de bu güne kadar hiçbir zaman o kadar mutlu hissetmemiştim. Sonra bir şey oldu, ne halen daha çözemiyorum, belki geçmişin hayaletleri, belki yaşanılan travmaların tekrar tetiklenmesi, önceki toksik ilişkilerin bıraktığı izler, söylenilen her sözün altında başka anlamlar aranmaya başlandı, en ufak tebessüm edilecek kelimelere takılmak ve yeniden açılmış o temiz sayfaya dokunmak bile istememek devam etti arkasından.
Aramızda özel bir bağ olduğunu düşünürken tüm ipler kopmaya başladı, hayatın gerginliği, bazı şeylerin yolunda gitmemesi, beklenmedik zorluklarla yüzleşmeye başlamamız, gideceğimiz yerlerde yaşadığımız önceki travmaların tekrar gözümüzün önüne gelmesi derken entrophy maximum seviyeye ulaştı ve biz bundan sağ çıkamadık. Aklından neler geçtiğini artık anlayamazken bana kendini ifade etmek yerine ondan nefret etmem için elinden gelen her şeyi yaptı.
Kabullenmek çok zordu, bir insanın sizi bir gün önce “seni seviyorum” derken akşamına “siktir git hayatımdan, seni istemiyorum” demesini nasıl hazmedebilir ki insanın kalbi?
Kendim kaşındım, o plajda yenilgiyi kabul etmeliydim ve o günden sonra onu hiç düşünmemeliydim, kalbime sus demeliydim.. Kimi kandırıyorum ki ? O başka bir gemiye bitmiş beni arkasında bırakıp uzaklara giderken ben elimde ona aldığım son çiçeklerle baka kalmış duruyorum. Kimseyi düşünemiyorum, kimseyi isteyemiyorum.
Ben kafamda yarattığım ona aşıktım, uyandım ve yine gerçekliğin soğukluğu tüm bedenimi kapladı.
Artık Kimseyi İstemiyorum.
