Ejderham
Yaralanmış bir ejderha görüyorum bazen düşlerimde,
kalkmaya çalıştığında aldığı yaraların acısıyla haykıran,
çektiği tüm acılara rağmen kalkmak için direnen..
Bazen o ejderha gibi hissediyorum, yırtılmış kanatlarımla uçmaya çalışırken, uçtuğum zamanlarda yüzüme vuran o rüzgarın nasıl da huzur verdiği düşüncesi beni kamçılıyor, ayaklarımın üzerinde durmak, kanatlarımı eskisi gibi çırpmak, yeniden uçmak istiyorum, uçamıyorum..
Bu pes edeceğim anlamına gelmiyor.
En dibe henüz vurmadım, derinlere doğru sürüklendiğimi hala daha hissediyorum..
En dibe vurduğum o noktadan artık yükselmekse yine benim elimde, farkında olmayı istemediğim şeyse derinliği belirleyenin de aslında ben olduğum.. daha ne kadar batmak istiyorum?
Bilmiyorum..
