Karanlığım
Karanlık gecelerimin ışığıydın,
Şimdi her yer karanlık
Ve.. ve Sen yoksun, ışığım.
Güneş bile doğmuyor artık.
Sen gittin diye yıldızlar yok.
Keşke gelsen geri,
Görsen şu halimi.
Aydınlatsan kararan kalbimi
Sevsen beni ilk gün ki gibi
Doğmayınca güneş dünyama
Yıldızlar saklanmışken benden
Hüzün denizinde boğulurken
Olmadı kimse, kimse sevmedi.
Kimse sevmedi beni ve istemedi.
Sen gibi..
Bu kafede tek başıma yazarken düşüncelerimi
Ağırıma gidiyor tek başıma olmak
Neden diye soruyorum kendime
Neden bu şiiri mahvettim diye
Neden her şey bu kadar boktan
Nedenlerim neden bu kadar çaresiz
Ve ben… Neden.. bu kadar sessiz.
Sessiz, çaresiz, sensiz !!!
