Bir Mum
Uzun bir süredir eksikliğimin ne değiştireceğini düşünüyordum,
birkaç göz yaşı damlar kesin,
yarım kalmış hayaller,
yarım kalmış duygular,
5-10 yıl daha hatırlanacak bir isim,
facebook hatırlatmalarında çıkacak bir resim.
bensiz bir dünyada hayat devam edecek,
insanlar sevişecek, gülüşecek, ağlayacak, gezecek, öğrenecek, öğretecek, belkide delirecek.
insanın en temel duygusu hayatda kalmakken nasıl oluyor da hayatdan vazgeçmek bir seçeneğe dönüşüyor?
50 yıl sonra hayatda olacağımın garantisi zaten yok, yarın hayatda olmam için bir sebebim de yok. İnsanların çocuk yapmasının belkide en büyük sebebi budur, kendilerine hayatda bir amaç edinmek. Kendi içlerinde yavaşça sönen mumla çocuklarının elindeki mumu aydınlatıp kapkaranlık bu koca evrende geleceğe ışık taşımak belki.
Benim de küçük bir fasülyem vardı cinsiyetini asla öğrenemediğim ve öğrenemeyeceğim, çok da fark etmezdi ben onu her şekilde tüm kalbimle severdim.
Saçma insansı olgular, toplumsal farklılıklar, inanç sistemleri yüzünden yanmadan yitmiş, gitmiş bir mum.
Peki ben neden hayatdayım ?
Kendimi öldürmeyecek kadar güçlü bir hayatda kalma içgüdüm var,
pes etmem gereken birçok noktada hayata devam edebildim.
Buna değdi mi?
Bilmiyorum..
Elimdeki mumu yere koymuş karanlığın ortasında oturuyor yavaşça yanan mumuma gözlerimi dikmiş üflemekle üflememek arasında bir yerlerde hayatın esintisiyle dalgalanan mumun ateşini izliyorum.
Bir puff desem sönecekmiş gibi..
Etrafıma bakıyorum ama okadar karanlık ki başka hiç kimseyi göremiyorum.
Araştırdım, Altı evrede yok olurmuş insan bedeni.
İlk Evrede,
1. gün Bozulma ve kokuşma olmaz. Ceset şişmemiş haldedir.
İkinci Evrede,
2-6 Günde Karın şişmiştir. Vücut açıklıklarından sıvılar gelir. Belirgin derecede koku duyulur.
Üçüncü Evrede,
7-12 Günde Koku güçlü bir şekilde hissedilir. Deri, çürümenin olduğu bölgelerde
siyah bir renk almıştır. Ceset, üzerinde beslenen böceklerden dolayı zarar görmüştür.
Dördüncü Evrede,
13-51 Günde Ekşimiş peynir kokusu hissedilir. Bazı yumuşak dokular tespit edilir.
Beşinci Evrede,
52-207 Günde Koku kaybolur. Kemik, saç ve kurumuş deri kalıntıları görülür
Altıncı Son Evrede,
200-300 yıl topraktaki ph değeri ve asit yoğunluğuna göre Kemikler toprağa karışır.
Tüm hatıralarıyla, yaşadıklarıyla, sevdikleriyle, değerleriyle 300 yıl sonra kimse dünyada düşünceleriyle çok büyük bir iz bırakmamışsa hatırlanmaz. Sanki hiç yaşanmamıştır koca bir hayata sığdırdıkları. Zamanın ve Işığın ötesinde evrende bir yerlerde yankılanmaktadır hatıraları. Karanlığın içinde, geçmişin gölgelerinde.
