Yaz Soğuğu
Gülmek ! unutmaya başladığım bir kelime olmuş, kendi hayallerindem vazgeçerken başkası için vezgeçilmiş tepetaklak buluyorum yine kendimi, terkedilmelerin arifesinde. Düşlerimi süsleyen mutluluk akıp giderken gözlerimin önünden, mutlu olmayı hak etmiyor oluşum kilitliyor bedenimi.
Dur gitmenin yerini sessizlik alıyor, hiç sevmediğim acı bir tat düğüm oluyor boğazımda.
Bu sıradan bir gidiş değil, çocukluğum, hayallerim, düşlerim de gidiyor, canımdan can gidiyor, bir tık daha yaşlanmış hissediyorum kendimi, kaybettiğim savaşın külleri havadan daha yeni yeni dağılmaya başlamışken tekrar yere çakılıyorum, kaybetmişliğin duygusuzluğunda boğuluyorum.
Her fasülye görüşümde ağlamamak için şartlamalımıyım kendimi ?
Kalbim atmak istemiyor, bu yaz ayının ortasında buz gibi donmuş bedenim ve tir tir titreyen ellerimle noktalıyorum geciyi.
